Πρόκειται για μία ερώτηση την οποία σχεδόν κανείς από εμάς δεν έκανε όταν παίζαμε το υπερδιάσημο τέκνο της Nintendo και του Gunpei Yokoi, τον game designer-θρύλο που εκτός από το Duck Hunt σχεδίασε το Game Boy και εφηύρε το cross control pad (!). Και την ερώτηση δεν την κάναμε, κυρίως επειδή ήμασταν 5 χρονών και το μόνο που μας ένοιαζε είναι το αν μπορούμε να πετύχουμε και τον σκύλο μαζί με τις πάπιες.

Πώς όμως ένα παιχνίδι που λανσαρίστηκε το 1984 κατάφερε να κάνει κάτι που μέχρι τα motion capture mechanics του Wii μας φαινόταν επιστημονική φαντασία; Η πιο απλή απάντηση είναι “Magic!” -όμως η αλήθεια είναι πολύ πιο συναρπαστική.

Light and Darkness

Να, κάτι τέτοια ψάχνω και καταλαβαίνω από πού βγήκε το meme με τους Ασιάτες, τα μαθηματικά και την τεχνολογία. Τι έκαναν λοιπόν οι τρελαμένοι της Nintendo; Απλούστατα, μας έδωσαν αντί για όπλο, μία… φωτογραφική μηχανή. Διότι αυτό ακριβώς είναι το Zapper, ένα μαραφέτι που μοιάζει με όπλο, κάτι που ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει συνδέσει με τη σφαίρα και το βλήμα, όμως στην περίπτωση του Zapper, το όπλο “δεχόταν σφαίρες φωτός” με το πάτημα της σκανδάλης.

Έχουμε λοιπόν ένα ανάστροφο όπλο, ικανό να αναγνωρίσει το φως και το σκοτάδι. Τι μας μένει; Να του δώσουμε το φως που αναζητά. Έτσι, κάθε “πυροβολισμός” με το Zapper στο Duck Hunt έδινε εντολή στο NES να μαυρίσει ολόκληρη την οθόνη για 1 frame και να “ασπρίσει” το σημείο που βρίσκεται η πάπια. Πρόκειται για μία από τις πρωιμότερες μορφές του σήμερα γνωστού και μη εξαιρετέου hitbox!

Αν λοιπόν είχες στοχεύσει σωστά, το Zapper θα διάβαζε την ύπαρξη φωτός στο πάτημα της σκανδάλης και θα έδινε την εντολή στο NES να σκοτώσει την πάπια. Η εφευρετικότητα στα καλύτερά της.

Mind-fucking-blowing!

“Ναι Tonki, αλλά στο Duck Hunt όσο ανέβαινες επίπεδο υπήρχαν περισσότερες πάπιες στην οθόνη, εκεί τι παιζόταν;”
Glad you asked, περίεργε αναγνώστη, διότι τα μεγαθήρια της Nintendo εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο όχι μόνο τις δυνατότητες της κονσόλας τους, αλλά και τη λειτουργία των τηλεοράσεων αυτή καθαυτή. Εκείνη την εποχή, οι τηλεοράσεις ήταν τεχνολογίας CRT. Επειδή δεν έχει νόημα να μπούμε σε τόσο εξειδικευμένα μονοπάτια, ας πούμε πολύ χοντρικά ότι, στις CRT οθόνες, η εικόνα σε κάθε frame ξεκινάει να ανανεώνεται από πάνω προς τα κάτω. Το NES λοιπόν, “μετρούσε” τον χρόνο που περνούσε από τη στιγμή που ξεκινούσε η ανανέωση του frame μέχρι τον εντοπισμό του φωτός από το Zapper και αναγνώριζε ποιος από τους στόχους της οθόνης έχει χτυπηθεί.

Σήμερα, τα hitboxes είναι κάτι χιλιάδες φορές καλύτερα και το collision detection έχει πάει το gaming σε πολύ ανώτερες, όσο και απλούστερες, διαδρομές. Όμως, το σύστημα του Duck Hunt είναι κυριολεκτικά ανεφάρμοστο στις LED οθόνες του παρόντος, που ανανεώνονται in real time, κάτι που καθιστά το Duck Hunt την απόλυτη ιστορία “motion tracking… before it was cool”!