Μαζί με το Ultimate Edition του παιχνιδιού, που κυκλοφόρησε στις αρχές Φλεβάρη και πρόκειται ουσιαστικά για την PS5 εκδοχή του, η Sony ξαμόλησε τζαμπέ ολέ μέσα από το PS Plus και την “απλή” βερσιόν του Control, ενός από τα πιο πολυσυζητημένα παιχνίδια του 2019.

Το παρόν άρθρο δεν πρόκειται για review του Control (αυτό έπεται), αλλά για ένα rant απέναντι στη στρατηγική της Sony, που λίγο-πολύ μας υπενθυμίζει πόσο καλύτερη θα μπορούσε να είναι η εμπειρία μας παίζοντας το Control, αν δεν ήμασταν φτωχομπινέδες και είχαμε αποκτήσει με κάποιον τρόπο την εξαφανισμένη από προσώπου γης κονσόλα-ναυαρχίδα της.

Borderline unplayable

Διότι το Control είναι παιχνιδάρα. Παι-χνι-δά-ρα. Τελεία. Από την αρχή έως το τέλος, ένα storyline τόσο μπερδεμένο όσο χρειάζεται για να σε κρατάει στην τσίτα, μία εξέλιξη χαρακτήρων εξαιρετική και ένα gameplay που ξυπνάει τις παιδικές μας υπερηρωικές φαντασιώσεις.
Εκεί που μας το χάλασε όμως το εξαιρετικό team της Remedy είναι στη χρήση της Northlight game engine για την εξέλιξη του παιχνιδιού, που ναι μεν δίνει εξαιρετικά ατμοσφαιρικά και εν γένει οπτικά αποτελέσματα, όμως ταλαιπωρεί τις κονσόλες σε βασανιστικό βαθμό.
Έχω την ατυχία να έχω κολλητό με PS5, ενώ εγώ ακόμα περιμένω με το P… S4 στο χέρι. Κατεβάσαμε ταυτόχρονα και ξεκινήσαμε το Control, σε αντίστοιχες τηλεοράσεις (4Κ 120Hz) και η διαφορά ήταν χαοτική.
Στο PS5 το παιχνίδι τρέχει smooth af, τα loading times είναι μηδαμινά, ενώ η μόνη ένδειξη του πόσο βαρύ κι ασήκωτο είναι το game, είναι ένα stutter νανοδευτερολέπτων όταν βγεις από το pause menu.

Στο PS4, όμως, η κατάσταση είναι απελπιστική.
Τα ανεμιστηράκια γυρνούσαν τόσο γρήγορα που η κονσόλα κινδύνευε να γίνει drone, το game πάλευε με νύχια και με δόντια να κρατήσει ~40fps (και έχω την pro έκδοση, καλό κουράγιο σε όσους έχουν το απλό) και κάθε απότομη στροφή ή είσοδος σε φωτισμένη αίθουσα με πολλά reflections έκανε τη GPU να αγκομαχάει. Όταν, δε, οι υπερδυνάμεις της Jesse έδιναν πόνο στα γύρω Hiss, με απαιτητικές εκρήξεις, λάμψεις και τα συναφή, η οθόνη γινόταν μία θολούρα, τα frames έφταναν επικίνδυνα κοντά σε μονοψήφια νούμερα και εγώ ένιωθα λες και παίζω Crysis σε laptop δεκαετίας του ’90, από αυτά με τη γόμα μολυβιού στη μέση του keyboard αντί για touchpad.

Δεν είναι τυχαίο ότι το render distance σκιών και static αντικειμένων (π.χ. πίνακες στους τοίχους) είναι αισθητά μειωμένο, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθεί κάπως ομαλό το gameplay, που όμως προκαλούν καταστάσεις ανεπίτρεπτες για παιχνίδι του 2019, όπως η παρακάτω.

Save it for later

Λίγες μέρες μένουν μέχρι να φύγει ο Φεβρουάριος και μαζί του αυτό το παιχνίδι-constant reminder του γιατί το PS4 ωχριά μπροστά στον 5άρη αδελφό του. Όσοι δεν έχετε σκοπό να πάρετε το 5, τότε με έναν γερό συμβιβασμό ίσως και να απολαύσετε την εμπειρία. Όσοι το περιμένετε/είστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή θα το τσιμπήσετε, καλύτερα κατεβάστε τον τίτλο τώρα, που είναι free, και κάντε υπομονή μέχρι να παραλάβετε το καινούργιο hardware. Η αναμονή αξίζει.