Πάνε πολλά χρόνια από τότε που βγήκε το εξαιρετικά πρωτοπόρο για την εποχή του και πλέον θρυλικό Tom Clancy’s Rainbow Six. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του 1998, έγινε το πρώτο τέκνο ενός επιτυχημένου franchise που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχει κρατήσει μέχρι και σήμερα. Και το τελευταίο installment της σειράς, ονόματι Extraction, αποδεικνύει το πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κοινού μετά από τόσα χρόνια.

Το Extraction ξεκίνησε ως spin-off του Rainbow Six Siege και βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στο “Outbreak” game mode που το Siege εισήγαγε για περιορισμένο χρόνο το 2018. Το mode ήταν κάτι καινούργιο για τη σειρά, καθώς, όπως το Call of Duty έφερε τα ζόμπια για πρώτη φορά σε… επαφή με τους παίκτες, έτσι και το Rainbow Six έφερε τους εξωγήινους.
Yes, καλά ακούσατε, το 2018 υπήρχε mode που με το team σου κυνηγούσατε εξωγήινους. Και ήταν και γαμάτο. Η “προαγωγή” του σε full game, όμως, είναι μια άλλη -και μεγάλη- ιστορία.

Shoot ’em up ή Tactical combat?

Στο Extraction, βασικός εχθρός των παικτών είναι η εξωγήινη φιλή των Archaeans, η οποία, τουλάχιστον στην πρώτη φάση του game, έχει 10 διαφορετικά είδη enemies, ενώ κάποια μοιάζουν αρκετά (έως υπερβολικά) στα Beached Things του Death Stranding. Anyway.
Μπορεί 10 enemies να ακούγονται λίγοι, όμως αναλόγως την αποστολή και τον χάρτη, μπορούμε να δούμε από 2-3 είδη μέχρι και τα 10 όλα μαζί και αποφασισμένα όσο ποτέ να μας κάνουν τη ζωή κόλαση.
Επίσης κάποια μεταλάσσονται, και γίνονται φουλ πιο δυνατά, με διαφορετικά movesets και πιο aggressive, και κάποια άλλα είναι αόρατα, τύπου Predator. Οπότε οι πιθανότητες οι αποστολές να γίνουν βαρετές μειώνονται αισθητά. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει μία τάση επανάληψης, που μπορεί να κουράσει κάποιον που δεν γνωρίζει την ιστορικότητα του Rainbow Six, ή δεν τον πολυνοιάζει η πλοκή και το story.

Το παιχνίδι περιγράφει τον εαυτό του ως ένα infiltration/exfiltration loop. Πας κάπου, παίρνεις κάτι/κάποιον, γυρνάς πίσω. Υπάρχουν αποστολές “πανηγύρι”, που δηλαδή μπορείς να καθαρίσεις το μαπ από οποιοδήποτε ίχνος εξωγήινης ζωής, όμως σε γενικές γραμμές επιβάλλεται ένα πιο silent approach της αποστολής, με τα combat tactics να είναι απαραίτητα. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να περάσεις απαρατήρητος, αν δεν θες να σε καταπιούν οι Archaeans που spawnάρουν ες αεί από την παραδίπλα φωλιά (ναι, υπάρχουν φωλιές που δεν σταματάνε να βγάζουν enemies. Fuck me).
Όπως κάθε installment του Rainbow Six, έτσι και το Extraction διαχωρίζει τη θέση του από τα παράλογα shoot em ups τύπου Warzone, και προσφέρει μία πιο τεχνική multiplayer εμπειρία.
Σε γενικές γραμμές, εκπληρώνει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Είναι απολαυστικό, έχει δράση, εκρήξεις και πανικό από τη μία, δυνατό story και πλοκή από την άλλη.

Το περίεργο είναι ότι, ενώ πράγματι έχει όλα όσα προαναφέραμε, από την πρώτη στιγμή μέχρι και την τελευταία, υπάρχει μία μόνιμη αίσθηση ότι “κάτι λείπει”. Τι όμως;

Σίγουρα δεν λείπει η παλιά του ονομασία, που είχε επιλεγεί προ-Covid, διότι σήμερα κανείς δεν θα ήθελε να παίξει το Rainbow Six: Quarantine. Η κυκλοφορία του είχε αρχικά οριστεί για το 2019, όμως λόγω κορωνοϊού το launch έγινε μόλις χθες, μετά από τρεις χρονοβόρες αναβολές. Και για πρώτη φορά δεν έγινε η εθιμοτυπική φιέστα που φέρνει κάθε νέο installment της σειράς στο προσκήνιο, αλλά προτιμήθηκε μία πιο “υπόγεια”, διακριτική και σχεδόν υποτονική διακίνηση του game. Και η συμπερίληψή του στο GamePass από τη μία χαροποιεί τους συνδρομητές, από την άλλη σε κάνει να αναρωτιέσαι τι κρύβεται πίσω από αυτή την απόφαση.

Ηθικόν… μετά βίας ακμαίον

Ίσως και η ίδια η καραντίνα να είναι ένας βασικός λόγος που κάτι δεν… “κολλάει” στο Extraction. Το game άλλωστε προοριζόταν για την προ-Covid εποχή, και οι καθυστερήσεις φαίνεται ότι έφτασαν το μαχαίρι στο κόκαλο των devs. Ενώ η ατμόσφαιρα είναι καλή, τα γραφικά είναι επίσης καλά και το όλο σύνολο δείχνει να μην υστερεί πουθενά, υπάρχει διάχυτη η αίσθηση μιας βιασύνης και προχειρότητας, λες και κάποια στιγμή ήρθε από ψηλά η εντολή “τέρμα οι αναβολές, το game βγαίνει τότε”, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα ακόμα mass produced game, χωρίς καθαρό στόχο, χωρίς κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία, χωρίς… ψυχή. Το potential υπάρχει, απλά περιμένει να το εκμεταλλευτούν στο έπακρο. Και αυτό φαίνεται, δυστυχώς, στο τελικό αποτέλεσμα.

Το χαρμόσυνο είναι ότι, σύμφωνα με τη Ubisoft, το Extraction δεν θα μείνει ως έχει, καθώς ο βασικός σχεδιασμός της είναι να δημιουργήσει ένα δικό της multiplayer universe γύρω από το game, με updates, new content και ούτε καθεξής, αλλά μόνο στην περίπτωση πουαποκτήσει σταθερό playerbase, μόνο δηλαδή στην περίπτωση που θα υπάρχει κέρδος από την εξέλιξή του.
Έτσι, και προς το παρόν, αυτό που έχουμε είναι τα εντυπωσιακά θεμέλια ενός μεγαλύτερου project, το οποίο ακόμα αναζητά την ταυτότητά του.